PKK'nın silah bırakma kararı, yalnızca Türkiye'nin iç güvenlik mimarisi açısından değil; Orta Doğu'nun yeniden şekillenen güvenlik denkleminde de kritik bir dönüm noktasını teşkil ediyor. Bu kararın zamanlaması, kapsamı ve kalıcılığı; iç siyasi dengeler, Türkiye'nin uluslarası siyaset arenasındaki aktör pozisyonu ve küresel stratejik çıkarlarıyla doğrudan ilişkili.

PKK'nın silahsızlanması, Türkiye için, sadece askeri kazanım değil, siyasi ve toplumsal kazanım anlamına da geliyor. 48 yıl sonra silahlı çatışmanın nihayet sona ermesi; ülkede kalkınma yatırımlarının hızlanmasına, siyasi stresin azalmasına ve asıl önemlisi Türkiye'nin yumuşak güç kapasitesinin artmasına katkı sağlayacaktır. Ayrıca, terör tehdidinin ortadan kalkması, savunma harcamalarının yeniden dengelemesine, kaynakların inovasyon, diplomasi, eğitim gibi alanlara yöneltilmesine yol açacaktır.

PKK'nın silah bırakması, yalnızca Türkiye sınırları içinde değil, İran'daki PJAK, Irak Kürdistan Bölgesel Yönetimi, Suriye'nin kuzeyindeki PYD/YPG/SDG oluşumları gibi yapılar üzerinde de zincirleme etkiler yaratacaktır. Mesela Irak'ta, Ankara-IKBY ilişkileri, ortak güvenlik çerçevesinde daha sağlam temellere oturabilir. Tahran, Türkiye ile hem iş birliği konusunda hem de rekabet hattında daha sağduyulu yeni pozisyon almak zorunda kalacaktır. Suriye'de SDG-YPG'nin geleceği ile ilgili, Ankara'nın eli, uluslararası müzakerelerde çok daha güçlenecektir.

Bilindiği üzere, ABD'nin Suriye'de PKK/SDG/YPG'ye verdiği destek, Türkiye- ABD ilişkilerinde büyük güven krizi yaratmıştı. PKK'nın silah bırakması, ABD'nin ısrarlı YPG politikalarına net format atacaktır. Türkiye-AB ilişkilerinde, Türkiye'nin önüne ısıtılıp ısıtılıp sunulan insan hakları ve sözde Kürt meselesi de, ağırlığını kaybedecektir. Türkiye'nin NATO içindeki konumu da, özellikle güney sınırlarında tehdit algısının azalmasıyla değişebilir. Türkiye'nin NATO'daki söylemi "savunmadan stratejik iş birliğine" çevrilebilir. PKK'nın silah bırakması aynı zamanda, Ankara'nın Orta Doğu ve küresel ölçekte arabulucu ve istikrar sağlayıcı aktör rolünü, daha fazla destekler.

Toparlarsak, PKK'nın silah bırakması, yalnızca bir çatışmanın sona ermesi değil; Türkiye'nin, jeopolitik barış mimarı olma potansiyelini de açığa çıkaran stratejik bir dönemeçtir. Bu gelişme; Türkiye'nin enerji koridorları, ticaret yolları, bölgesel diplomasi vizyonuna ivme kazandırdığı gibi, Kürt sorununu uluslararası gündemin ajandasında çözüm odaklı bir çerçeveye oturtur. Dahası Türkiye, Orta Doğu'daki parçalanmış etnik ve mezhebi yapılar içinde birleştirici aktör olarak daha fazla öne çıkar. Dolayisi ile, PKK'nın silahsızlanması sadece bir güvenlik politikası başarısı değil; çok boyutlu bir jeopolitik yeniden yapılanma fırsatıdır.

Riskler ve manipülasyon olasılıkları

Silah bırakma süreçlerinin tüm dünyadaki örnekleri gösteriyor ki, süreçler her zaman kırılganlık içerir. Provokatif saldırılar, iç sabotajlar, yabancı istihbaratların durumu yönlendirme çabası ve hatta seçim dönemlerinde milliyetçi söylemlerin artması bu umutlu süreçlerin baltalanmasına neden olabiliyor. Bu yüzden, PKK'nın silah bırakma kararı ile başlayan kıymetli yeni sürecin; güvenlik, diplomasi ve toplumsal uzlaşma araçlarıyla birlikte yürütülmesi çok önemli. Şunu da unutmamak gerekir, Türkiye siyasetinin önündeki büyük sınav sürecinin kapsamlı başarıyla tamamlanması, Kürt siyasi hareketinin dönüşümünü de beraberinde getirecektir. Sonuçta legal siyaset alanı DEM Parti ve benzeri yapıların meşruiyet temelleri güçlendirip, siyasi katılımı da arttıracaktır. Bu sonuç, demokratik Türkiye'nin iç cephesinin tahkiminde son derece değerli bir sonuçtur. Dolayısı ile, bu süreçte Türkiye'nin atacağı demokratik adımların, Terörsüz Türkiye'nin kalıcılığını belirleyip, iç cepheyi yıkılmaz bir şekilde güçlendireceğini söylemek polyanacılık olmaz. Üstelik, 1000 senelik Türk- Kürt kardeşliği ve birliği, daha öncede olduğu gibi bu toprakların- bölgenin umudu olur.