Yani şimdi şöyle... Oshimen geliyor abi. Yani bu adam öyle alelade bir topçu değil. Çıktığı yol belli, geldiği yer belli. Röportajlarını izleyince hep içim bi tuhaf olur. Çünkü bu adam futbolcu olmadan önce baya bildiğin mücadeleci bir çocukmuş. Kolay kolay pes etmeyen cinsten. Hayatla baya kapışmış yani. O yüzden sahada ne yapıyorsa, tesadüf değil. Hikâyesi sağlam. Adamın gözü zaten başka bakıyor. Hırs var, akıl var, yürek var.

Bu sezon var ya... bambaşka olacak gibi geliyor bana. Zaten bizimkiler de fena değil hani, iyi bir kadro var. Ama şimdi Oshimen gibi bi isim gelince... başka bir hava gelir takıma. Taraftara da gelir. Şehir bile değişir. Bazen sadece bir adam gelir, ama takımı değil, ligi bile oynatır. Galatasaray da Şampiyonlar Ligi'ne gidiyor. Yani yalan yok, deli gibi heyecanlıyım. Sonuç ne olur bilmem ama o müzik çaldığında bi tuhaf oluyor insan. Bir anda çocukluğumuzun o "Avrupa geceleri" falan geliyor akla. Hani yenilsen de izlersin ya, çünkü o ruh başka. O gece başka.

Zaten bu hayatta hepimiz biraz nefes almaya çalışıyoruz. Herkesin sırtında bin ton yük var. Ama bir topun peşinden koşan adamlar sayesinde biraz da olsa kafamız dağılıyor. Hop oturup hop kalkıyoruz, bağırıyoruz, gülüyoruz... İyi geliyor kısacası.

Yani demem o ki; bu sezon futbol izlemek keyif verecek. Bi' başka seyredeceğiz her şeyi. Bir bakmışız, yine o bildik heyecana sarılmışız.

Oshimen geldi ya... Tamamız biz.