Her şey açık açık ortada...
Sivil insanlar kaçırılıyor, hastaneler bombalanıyor, çocuklar ölüyor, gazeteciler susturuluyor, yardım konvoyları durduruluyor.
Ve dünya susuyor.
Hukuk da susuyor.
Ama benim içim susmuyor.
Ben artık gerçekten sormak istiyorum: Hukuk kimin için var?
Bir devlet istediği kadar sınırı ihlal edince, uluslararası antlaşmaları çiğneyince, sivilleri hedef alınca...
Ve tüm bunları cezasız şekilde yapabiliyorsa, o zaman hukuk ne işe yarar? Bugün yaşananlara bakınca, bana yıllarca öğretilen hukuk değerlerinin yerle bir olduğunu görüyorum.
Çocukken adaletin terazisi vardı, büyüyünce terazinin sadece güçlüden yana tarttığını gördüm.
Birileri için hukukun her ayrıntısı çalışırken, başkaları için bütün sistem sus pus.
Kimin haklı olduğuna değil, kimin güçlü olduğuna göre karar veriliyor. Filistin'de, Gazze'de, Kudüs'te, Sumud filosunda yaşananlar sadece bir savaş değil. Bu, hukukun, ahlakın ve insanlığın çöküşüdür.
Sadece topraklar işgal edilmiyor, değerler de yerle bir ediliyor.
Bir çocuğun cansız bedeni kıyıya vurduğunda, eğer o çocuğun dini ya da milliyeti "doğru" değilse, bu dünya gözünü kapatıyor.
Ve ben artık sustukça suç ortağı olduğumuzu hissediyorum.
Bu kadar çok susan, görmezden gelen, çifte standart uygulayan bir dünyada...
Hukuk kâğıt üstünde kalan bir lüks gibi. Bazıları için "işlediği" varsayılan, diğerleri için ise hiç uğramayan bir mekanizma. İsrail'in yaptığı açık. Uluslararası hukuk ihlali.
Savaş suçu, insanlık suçu, işgal suçu...
Ama ne Birleşmiş Milletler gerçekten işliyor, ne Uluslararası Ceza Mahkemesi harekete geçiyor.
Çünkü mesele artık sadece yasa değil. Vicdan.
Bugün dünyada vicdanını kaybetmiş bir sistem var.
Ve ben bu sistemin içinde, hâlâ adaletin sesini arıyorum.
Ama artık biliyorum ki hukuk her zaman haklıyı korumaz.
Bazen sadece güçlüyü meşrulaştırır. O yüzden artık şu soruyu hepimiz yüksek sesle sormalıyız: "Hukuk kimin için var?" Ve cevabını sadece hukukçulardan değil, kalbinden adalet geçen herkesten beklemeliyiz.