Kurban deyince herkesin aklına önce o bayram sabahı gelir. Erken kalkmalar, tertemiz kıyafetler, mis gibi kahvaltı sofraları... Çocukken bayram demek; şeker, harçlık, yeni ayakkabılar demekti. Büyüyünce anlıyor insan; aslında kurban demek çok daha derin bir şeymiş.

Kurban kelimesinin kökü "yaklaşmak" demek. Yani Allah'a yaklaşmak, insana yaklaşmak, merhamete yaklaşmak. Belki de bu yüzden bayramın en güzel yanı paylaşmak. Kurban kesiyorsun ama o eti sadece kendi evinde tüketmiyorsun. Komşuna veriyorsun, ihtiyaç sahibine ulaştırıyorsun, bir sofrada çoğalıyorsun. Paylaştıkça çoğalmak ne güzel bir şey.

Eskiler derdi ya hani: "Alan elden çok, veren el olmak nasip etsin." İşte Kurban Bayramı tam da bunun bayramı. Veren eli unutmamak, halini hatırını sormayı ihmal etmemek... Çünkü bayram dediğin sadece sofrada oturmak değil, kalpleri de bir araya getirmek aslında.

Bayram aynı zamanda büyükleri ziyaret etmek, küsleri barıştırmak, gönül almak için de bir fırsat. Çünkü zaman hızla geçiyor. Belki de arayıp hal hatır sormaya bahanemiz oluyor bayramlar. O yüzden kıymetini bilmek lazım.

Bu sene yine kapılar çalınacak, tabak tabak etler dağıtılacak, çocukların cepleri şeker ve harçlıkla dolacak. Belki birinin duası olacak paylaştığın bir tabak et, belki bir yetimin yüzündeki gülümseme olacak bayramın en güzel anı.

Hepimizin bayramı mübarek olsun. Kalbimizden eksik olmasın sevgi, sofralarımızdan eksik olmasın bereket.