Bugün düşündüm durdum...

Eğer bir Filistinli çocuğun kalemi olsaydım, ne yazardım?

Aslında yazmak kolay değil. Çünkü kelimeler, yaşadığımız acının büyüklüğünü anlatmaya yetmiyor.

Ama yine de yazıyorum. Çünkü susmak, zalime ortak olmaktır.

Ben bir çocuğum.

Adımın ne olduğu önemli değil.

Çünkü burada ismimizi mezar taşlarına değil, dualarımıza yazıyoruz.

Ben Filistinliyim.

Bir çocuğun en büyük hayalinin "yaşamak" olduğu topraklardan sesleniyorum size.

Oyuncaklarım olmadı belki, ama hayallerim vardı.

Hayallerimi de yıktılar.

Ben size masal anlatmıyorum.

Ben size gerçekleri fısıldıyorum.

Burada bombalar masumları ayırıyor annelerinden.

Burada, karanlık gecelerde sadece yıldızlar değil, roketler parlıyor.

Burada, gözlerimizin önünde sistematik bir yok ediliş var.

Adını siz koyun: Bu bir soykırımdır!

Soykırım karşısında sessiz kalan herkes ise biraz katildir.

Bizi yok etmeye çalışanlar şunu bilmiyor:

Bir Filistinli çocuğun kalbi, bir tanktan daha güçlüdür.

Çünkü bizim kalbimizde haksızlığa isyan var.

Çünkü bizim dualarımızda adalet var.

Çünkü bizim umutlarımızı öldüremediler.

Çünkü hâlâ yıkılmış sokakların arasından, kardeşimin elini tutup yürümeyi başarıyorum.

Ve şimdi size soruyorum:

İnsanlık nerede?

Ey dünyadaki büyükler, liderler, vicdan sahipleri;

Çok konuşuyorsunuz: "Diplomasi, tarafsızlık, uluslararası hukuk" diyorsunuz.

Ama bir çocuk ölürken susuyorsunuz.

Çünkü zulmün sponsorlarına ses çıkaramıyorsunuz.

Biliyor musunuz?

Sizin tarafsızlığınız burada çocukları öldürüyor.

Sizin sessizliğiniz burada anneleri yetim bırakıyor.

Sizin diplomasiniz burada evleri yerle bir ediyor.

Ben sadece şunu söylüyorum:

Filistin özgür olana kadar, vicdanlarınız esirdir.

Filistin özgür olana kadar, insanlık uyanmamış demektir.

Filistin özgür olana kadar, çocuklar her yerde yetimdir.

Benim adım hâlâ bilinmiyor belki.

Ama benim hakkım, sizin vicdanlarınızda yazılı.

İnsanlık adaletle başlar.

Soykırım karşısında tarafsızlık, adalet değildir.

Mazlumun yanında durmak, insanlığın şerefidir.

Ben size nefretle değil, hakikatle sesleniyorum.

Ben Filistinliyim.

Ben özgürlüğün çocuklarıyım.

Ben duvarların arasında doğup gökyüzünü özleyenlerdenim.

Benim toprağım işgal altında, ama kalbim özgür.

Benim evimi yıktılar, ama inancımı yıkamadılar.

Ey dünya,

Bilin ki:

Adalet bir gün mutlaka kazanacak.

Mazlumun duası göğe yükselir.

Zulmün sarayları yıkılır.

Toprak bir gün yeniden özgür olur.

Ben küçüğüm,

Ama sözüm büyük:

YAŞASIN ÖZGÜR FİLİSTİN.