Vaktiyle epey alay konusu oldu. Doğrusu ben de arada üstüme bulaştırdım
bu hayret kaynaklı alaycılığı. Reşat Nuri Güntekin'in Yaprak Dökümü
romanı 1980'lerde TRT'de dizi olarak yayınlanmıştı. Ama o zamanlar
televizyon dizileri, özellikle de roman uyarlamaları bitimsiz, sündürülmüş ve
sezonlarca ekranda kalan işler değildi. Yaklaşık yirmi yıl sonra özel
kanallardan birinde yeniden çekilip yayınlandı Yaprak Dökümü. Senelerce,
sezonlarca...
Onu Reşat Nuri'nin romanı değil de bir televizyon dizisi olarak tanıyan genç
kuşak yazılan şeyi senaryo sandı. Sonra bir kitapçı vitrininde dizi ile hayat
öpücüğü bulup dirilen kitap karşılarına çıkınca da hayret ettiler ve şöyle
dediler; "Aaaa... Yaprak Dökümü'nün kitabı çıkmış.
Şehir efsanesi de olabilecek bir şey. Ama gerçeklik payı da var. Okumamışsa,
nereden bilecek...
İşte alaycılığım buna idi. Nasıl bilmezsiniz arkadaşlar. Bunlar klasikleşmiş
eserler! Gibi bir infial içimde. Ama içimde. Bana kadar, patladı gitti.
Sonraları utandım bu düşüncemden biraz doğrusu. Ve şöyle bakıp
düşünmeye başladım. Herhalde insanlar gündelik üretimleri, çoğalan
mecraları takip ettikleri için bilmiyor veya öğrenmişlerse de akıllarında
tutmuyorlar.
Ve sonunda eğer popüler kültür üretimleri ile yeniden gündeme geliyorsa bir
şey, bu da fena sayılmaz.
Türk romanının en önemli kalemlerinden Ahmet Hami Tanpınar'ın bir eseri
de, bugünlerde yeniden, farklı bir formda gündemde. Saatleri Ayarlama
Enstitüsü romanı, çocukluğu Sultan Abdülhamid-i Sani devrinde, asıl
anlattığı değişim ve dönüşümü de Cumhuriyet döneminde yaşamış olan
Hayri İrdal'ın kendi dilinden anlattığı fantastik ve ironik hikayesidir kabaca.
Hem esastan hem usulden önemli bir eser. Ve şu aralar bu eser modern ve
esnek bir yorumla tiyatro uyarlaması olarak seyirci karşısında. Serkan
Keskin'in tek başına romanın bütün karakterlerini canlandırdığı oyun, sahne
tasarım ve kurgusuyla hayli ilginç. Keskin ise etkileyici bir performans
sergiliyor.
Uzunca bir süredir sahnede olan oyun, öyle görünüyor ki yolculuğuna devam
edecek. Seyircinin oyuna da oyuncuya da beğenisi var, bu çok belli.Ve gerçekten popüler ve güncel yorumlar, klasikleri tanımanın iyi bir yolu gibi
görünüyor. Öyle zannediyorum ki oyuna gidip de, eseri aslından okumayan
pek çok meraklı seyirci, kitabın da okuru olma kararıyla ayrılıyor salondan.
Oyun bitimi sağa sola kulak kabartarak evin yolunu tutarken Tanpınar'ın yani
kâşiflerinin sesi öyle söylüyordu.