3I/ATLAS neden normal bir kuyruklu yıldız gibi davranmıyor?

Hubble Uzay Teleskopu, geçtiğimiz Aralık ayında Wide Field Camera 3 UVIS dedektörü kullanarak yıldızlararası cisim 3I/ATLAS'ın detaylı bir görüntüsünü kaydetmiştir. 170 saniyelik pozlama süresiyle geniş F350LP filtresi aracılığıyla görünür dalga boylarında yakalanan bu görüntü, işlenmiş veya geliştirilen bir yayın yerine ham gözlemsel veriler içermektedir. Bu ayrım oldukça önemlidir; çünkü ham kareler, işlenmiş görüntülerde genellikle yumuşatılan veya ortalaması alınan detayları koruyarak daha güvenilir bilgi sunmaktadır.

3I/ATLAS'ın Anormal Yapısı

Cismin piksel yapısı ve genel morfolojisinin çevreleyen yıldız alanına karşı incelenmesi, oldukça ilginç bulguları ortaya çıkarmıştır. Merkezi çekirdek, çevreleyen komaya orantısız bir şekilde dedektörü doyuran, keskin bir şekilde tanımlanmış bir merkez noktasına sahip yoğun ve parlak bir kompakt kaynak olarak görülmektedir. Çekirdeğin etrafındaki hale, dairesel veya düzgün radyal bir yapı göstermemektedir. Bunun yerine, simetrik bir toz bulutundan ziyade, daha önceden belgelenmiş güneşe dönük anti-kuyruk davranışıyla tutarlı olan ince bir uzama göstermektedir. Bu yapısal özellik, cismin basit bir gaz çıkışından ziyade daha karmaşık bir mekanizmayla hareket ettiğini düşündürmektedir.

Adli inceleme yöntemleriyle yapılan analiz, mevcut olan özellikler kadar eksik olan özellikleri de ortaya çıkarmıştır. Doğal kuyruklu yıldızlar tipik olarak çekirdekten komaya doğru kademeli bir parlaklık düşüşü göstererek yumuşak ve dağınık bir zarf oluştururlar. Ancak bu görüntüde, parlaklık gradyanı belirli eksenlerde daha ani bir şekilde düşerken diğer eksenlerde uzatılmış kalmaktadır. Bu eşit olmayan dağılım, yalnızca pasif gaz çıkışından ziyade yönlü bir havalandırma mekanizmasını işaret etmektedir.

Teleskobun Takibi ve Arka Plan Analizi

Arka plan yıldız alanı, gözlemlerin güvenilirliğini kontrol etmek için önemli bir referans noktası sağlamaktadır. Çok sayıda yıldız, uzun pozlama sırasında Hubble'ın 3I/ATLAS'ın hareketini takip etmesinin bir sonucu olarak noktalar yerine kısa çizgiler olarak görülmektedir. Bu çizgiler, kare boyunca yön ve uzunluk açısından tekdüze bir şekilde dağılmıştır; bu da teleskobun takibinin kararlı olduğunu ve cismin kendisinin referans çerçevesi olarak kullanılabileceğini doğrulamaktadır. Bu kontrollü arka plana karşı, cismin parıltısının asimetrisi daha da önemli hale gelmektedir; çünkü hareket bulanıklığı veya enstrümantal sapma gibi teknik faktörler bu anomaliyi açıklayamamaktadır.

Temmuz ve Kasım aylarından önceki görüntülerle karşılaştırıldığında, ikinci bir anomali daha ortaya çıkmaktadır. Merkezi parlaklık zirvesi, çevreleyen parıltının geometrik merkezinden hafifçe kaymış görülmektedir. Açık bir ifadeyle, en parlak nokta kendi halesinin içinde mükemmel bir şekilde merkezlenmiş değildir. Bu gözlem, gözlemcinin görüş hattına yakın yönlendirilmiş bir jet veya dar emisyon özelliğiyle tutarlı bir bulgudur ve cismin dönme ekseni etrafında sallanan uzun, dar bir güneşe dönük jet tanımlayan önceki analizleri güçlendirmektedir.