Mikroplastik antibiyotik dirençli bakterilerin üreme ortamı haline geldi

Nehirlerdeki ve kıyı bölgelerindeki mikroplastik parçacıkları, hızla bakteriyel kolonilerle örtülerek yoğun biyofilm tabakası oluşturmaktadır. Bu olgu, bilim insanları tarafından 'plastosfer' olarak adlandırılmaktadır. Son dönemde gerçekleştirilen kapsamlı bir araştırma, bu tür parçacıkların hastane atık sularından açık deniz ortamına kadar uzanan bir yolculukta, hastalık yapıcı mikroorganizmaları ve antibiyotik dirençli bakterileri taşıyabildiğini göstermiştir. Plastik malzeme, biyofilm gelişimi için sağlam bir temel işlevi görmekte, genetik bilgi alışverişini hızlandırmakta ve çeşitli metallerle birlikte antibiyotikleri biriktirebilmektedir.

Araştırmanın yöntemi ve bulguları

Araştırma ekibi, hastane atık sularından deniz sularına kadar uzanan bir gradyan boyunca çeşitli yapılar yerleştirmiştir. Bu yapılar biyotoplar, granüller, polistiren, ahşap ve cam malzemelerden oluşmaktaydı. İki aylık bir gözlem döneminin ardından, bilim insanları oluşan biyofilmlerin genetik yapısını detaylı biçimde analiz etmiştir. Analiz sonuçları, malzemenin türünden ziyade konumun, mikrobiyal toplulukların bileşimini çok daha güçlü bir şekilde etkilediğini ortaya koymuştur. Hastane atık sularında maksimum düzeyde bakteri miktarı gözlenirken, bu ortamlarda çeşitlilik minimum seviyede kalmıştır. Tersine, açık deniz ortamında ise minimum bakteri miktarı ile maksimum çeşitlilik gözlenmiştir. Bu bulgu, çevre koşullarının mikrobiyal ekosistemin yapısını belirlemedeki kritik rolünü vurgulamaktadır.

Patojen bakteriler ve antibiyotik direnci

Flavobacteriia, Vibrio ve diğer tehlikeli patojen türleri dahil olmak üzere, çeşitli hastalık yapıcı bakteriler, özellikle su ürünleri yetiştirme tesislerinin yakın çevresinde yer alan biyofilmlerde aktif biçimde çoğalmıştır. Bu bulgu, su ürünleri endüstrisinin bulunduğu bölgelerdeki enfeksiyon riskinin ne kadar yüksek olduğunu göstermektedir. Araştırma sırasında, aminoglikozidlere, tetrasiklinlere ve diğer antibiyotik sınıflarına karşı direnç genleri, mikroplastik yüzeylerinde yoğun biçimde biriktiği tespit edilmiştir. Tespit edilen 100'den fazla benzersiz direnç varyantı, diğer yüzey malzemelerinde gözlenen göstergeleri önemli ölçüde aşmıştır. En tehlikeli taşıyıcılar olarak polistiren ve plastik granüller belirlenmiştir. Bu bulgular, mikroplastiklerin sadece fiziksel kirlilik değil, aynı zamanda genetik direnç mekanizmalarının yayılmasında da kritik bir rol oynadığını göstermektedir.