İştah kontrolünün sırrı! Bilim insanları yeni bir protein mekanizması keşfetti

Birmingham Üniversitesi'nde yürütülen ve Science Signaling dergisinde 16 Aralık'ta yayımlanan çalışma, iştah kontrolünün çok daha karmaşık bir sistem tarafından yönetildiğini göstermektedir. Araştırmacılar, MC3R olarak bilinen iştahla ilgili bir proteinin, MRAP2 adlı bir partner proteinin yardımı olmadan etkili bir şekilde çalışamadığını tespit etmiştir. Bu keşif, genetik faktörlerin iştah düzenlemesini nasıl bozabileceği ve obeziteye yatkınlığın oluşmasında hangi mekanizmaların rol oynadığı konusunda bilim insanlarına yeni bir perspektif sunmaktadır.

İştah proteini MC3R'nin destekçisi MRAP2

MC3R proteini, vücudun enerjiyi depolayıp depolamayacağını veya kullanıp kullanmayacağını belirlemede merkezi bir rol oynamaktadır. Ancak bu önemli görevini yerine getirirken yalnız değildir. Araştırmacılar, MRAP2'nin MC3R'nin düzgün işlevi için kritik bir destekleyici rol oynadığını ortaya koymak amacıyla kapsamlı deneyler gerçekleştirmiştir. Daha önceki çalışmalar, MRAP2'nin açlığı düzenlediği bilinen MC4R adlı ilgili bir iştah proteinin işlevselliği için gerekli olduğunu göstermişti. Yeni araştırma, MRAP2'nin yapısal olarak benzer protein MC3R için de benzer bir destekleyici rol oynayıp oynamadığını belirlemeyi hedeflemiştir. Hücre modelleri kullanılarak yapılan deneyler, MRAP2'nin MC3R ile eşit miktarlarda mevcut olduğunda hücresel sinyallemenin önemli ölçüde güçlendiğini ve daha etkili hale geldiğini göstermiştir.

Bu bulgular, MRAP2'nin MC3R'nin enerji alımını enerji harcamasıyla dengeleme işini yerine getirmesine yardımcı olduğunu açıkça ortaya koymaktadır. Araştırma ekibi, MRAP2'nin hem MC3R hem de MC4R tarafından sinyallemeyi desteklemesi için gerekli olan belirli bölgelerini de başarıyla tanımlamıştır. Bu keşif, iştah kontrolünün ne kadar hassas ve çok katmanlı bir sistem olduğunu göstermektedir.

Genetik mutasyonlar iştah sinyallemesini bozuyor

Araştırmacılar, çalışmalarının bir sonraki aşamasında, MRAP2'nin obezitesi olan bazı insanlarda tanımlanmış genetik mutasyonlar taşıdığında ne olduğunu incelemişlerdir. Bu testlerde, destekleyici proteinin mutasyona uğramış versiyonları MC3R sinyallemesini güçlendirmede başarısız olmuştur. Sonuç olarak, iştahı düzenleyen protein etkili bir şekilde işlev görmemiş ve vücudun enerji dengesini koruma mekanizması bozulmuştur. Bu bulgular, MRAP2'deki değişikliklerin normalde enerji dengesini koruyan hormon sistemine ciddi şekilde müdahale edebileceğini göstermektedir.

Sistem bozulduğunda, vücut açlığı ve enerji kullanımını düzgün bir şekilde düzenlemekte zorlanmaktadır. Bu durum, bireylerin aşırı yeme eğilimi göstermesine ve kilo almasına neden olabilmektedir. MRAP2'deki genetik mutasyonlar, obezite riski taşıyan kişilerin tanımlanmasında önemli bir gösterge olarak işlev görmektedir. Araştırma ekibi, bu mutasyonların iştah kontrolü sisteminde nasıl bu kadar önemli bir rol oynadığını anlamak için detaylı analizler gerçekleştirmiştir.