İtalya'nın demografik krizi: Gençlerin kaybı ve doğurganlık düşüşü

İtalya'nın demografik krizi, yalnızca yaşlı nüfusun artması değil, aynı zamanda gençlerin kaybolmasıyla karakterize ediliyor. Ülke, gelecek nesilleri kaybetme riski altında bulunurken, sosyal ve ekonomik yapıları da bu değişimden derinden etkileniyor. Demograf Alessandro Rosina, bu durumun İtalya'nın yatırım yapma ve geleceğe güven duyma arzusunu nasıl zayıflatıyor olduğunu detaylı biçimde ortaya koymaktadır.

İtalya'nın gerçek demografik tablosu

İtalya'ya sadece yaşam süresinin uzadığı ve yaşlıların ya da çok yaşlıların arttığı bir ülke olarak bakmak bir hatadır; İtalya'yı sonsuz gençlik ülkesi olarak hayal etmek saflıktır. Bu hem saflık hem de derin bir yanılgıdır. Çünkü bizim ülkemiz aslında gençlerin kalmadığı bir yerdir. İtalya'nın gerçek demografik fotoğrafı, yaşamın son döneminin uzadığı, genellikle bağımsız ve özerk kalmanın imkansız hale geldiği ve çocuk yapılmadığı bir yerdir. Artık yeni doğanların sayısı 400 binin altına dramatik bir şekilde düşmüş durumda ve bunun sonucunda sürekli, ilerleyici ve net bir nüfus kaybı yaşanmaktadır. Bu düşüş 2014'te başlamış ve bir daha da sona ermemiştir.

Alessandro Rosina, "Gençlerin Kaybolması" adlı eserinde bu durumu alışılmış keskinlik ve uzmanlıkla hatırlatıyor.

"Gençleşme" anahtar kelimedir. Bu, yaş grupları arasındaki normal döngünün kesildiği ve İtalya'nın yeni nesilleri kaybettiği, dolayısıyla büyüme, risk alma, geleceğe güven duyma ve bireyler ve toplum olarak yatırım yapma arzusunu kaybettiği anlamına geliyor.

İtalya'nın ekonomik patlama döneminden bugünkü İtalya'ya: Çarpıcı bir karşıtlık

Rosina'nın İtalya'nın ekonomik patlama dönemiyle bugünkü İtalya arasındaki karşıtlık oldukça ilginçtir. O zaman yeni doğanların rekoru, büyüyen ve hareketlilik için altyapı oluşturmaya başlayan bir ülkeyle birleşiyordu; o dönemde oy verme konusunda tutkulu ve geniş bir katılım vardı ve aynı zamanda kültürden (sinema ve tiyatrolar doluydu) ve ibadetten (kiliseler dolup taşıyordu) zevk alma isteği yüksekti. Tepki verme ve duygulanma isteğiyle dolu bir İtalya, yeni beşikleri ve evlilikleriyle rekor kıran, fabrikaların tam bir genişleme içinde olduğu bir dönemdi.

Bugün İtalya, giderek daha az sayıda aile ve boş beşikler (göçmen çocukları da dahil), evliliklerin azalması, yarı boş kiliseler, yurtdışına kaçan gençler, boşalan iç bölgeler ve toprakların eski bir barbarlığa geri dönmesiyle dolu bir ülkedir. İtalya, sosyal yardımların sürekli hedefi şaşırdığı bir devlettir çünkü yaşlılara yapılan yardım her geçen gün daha pahalı hale gelmekte ve sağlık hizmetleri ile gelecekteki emekli maaşları için kaynak yoktur.